عواملی که لذت نماز را کم کرده است

 رعایت روزی حلال را نکردن .

  مشغله فکری زیاد برای بعضی از افراد جامعه و عدم آرامش روحی که از دست آوردهای زندگی ماشینی است .

زندگی توام با تجملات و هزینه سنگین زندگی برای بشر و به فراموشی سپرده شدن صفا و صمیمیت واقعی و ساده زیستی در بین خانواده ها .

 سرگرمی های غیردینی در زندگی زیاد شده است و انسان وقت کمی را به امور دینی اختصاص

می دهد .

  دشمنان اسلام هم با برنامه ای دقیق و کارشناسی شده و صرف بودجه هایی بالاتر از بودجه های نظامی در پی تخریب مبانی اعتقادی جامعه هستند .

 این که روز به روز نمازها بی روح تر و توکل ها سست تر و امیدها کم رنگ تر می شود  ، یک امر تصادفی نیست .

 امام  سجاد  (ع)  در  دعای سحر  ماه  رمضان ( ابوحمزه  ثمالی )  در  ضمن  مناجات  خود   فلسفه   سنگینی  نماز  را تحلیل کرده ، می فرماید : « پروردگارا! چرا من هنگام نماز نشاط ندارم ؟ شاید مرا از درگاه خود رانده ای ؟ شاید مرا صادق نمی دانی ؟

شاید رفیق بد در من اثر گذاشته  ... » به هر حال سنگینی نماز علامت خطر است .

 یکی از عوامل سستی در نماز همنشینی و همراهی با تارک الصلوه است و این واقعیتی است که اسلام به آن توجه کرده است به طوری که از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمود : " المرء علی دین خلیله " ؛ دین انسان بستگی به دین دوستش دارد .

و در جای دیگر می فرماید : « من یصحب صاحب السوء لایسلم » ؛ هر کسی با افراد بد مصاحبت کند سالم نمی باشد .

 حکایت کنند یکی از عارفان می گفت : بسیار است که دو رکعت نماز می گزارم برای خدای تعالی و در پایان از خجالت و شرمندگی ، خود را همچون دزدی می بینم که تازه دزدی را به پایان رسانده است .

 نماز با عجله نمی تواند با حضور قلب باشد چرا که فکر و قلب چنین آدمی دائما متوجه اتمام نماز و عمل بعد از نماز می باشد . بلی ، انسان باید حواسش را جمع کند و خود را آماده کند تا بتواند در وقت نماز خدا را درک کند و به اندازه درک خود از آن عبادت لذت ببرد . در این صورت است که فرشتگان نمازش را برنمی گردانند و بر سرش نمی زنند .

اگر کسی قلبش متوجه خدا باشد و از این حضور راضی باشد ، لزومی برای تند خوانی و فرار از نماز نمی بیند ، چون در محضر کسی است که باید باشد ، لذا تمام حواسش را به محبوب واقعی متمرکز نموده ، لذت می برد و حتی راضی نمی شود ، این فرصت به دست آمده را به آسانی از دست بدهد .

 بعضی ها  که  در  مقابل  ائمه (ع)   شمشیر   کشیدند  ،  نماز   هم  می خواندند ولی بنا بر فرمایش امام حسین (ع) لقمه حرام خورده بودند که نماز آنها از اثرگذاری افتاده بود .

 منبع : کتاب " چرا من نماز بخوانم ؟ " ،  ید الله نفری ، انتشارات معصومین (ع)